FCI-Standard N° 199 / 27.11.1989 / GB*
CIRNECO DELL'ETNA
(Cirneco dell'Etna)
TŁUMACZENIE: Piotr Szymański i Karolina Frączkiewicz
KRAJ POCHODZENIA: Włochy
DATA PUBLIKACJI AKTUALNIE OBOWIĄZUJĄCEGO ORYGINALNEGO WZORCA: 27.11.1989
UŻYTKOWOŚĆ: Pies myśliwski, szczególnie do polowania na dzikie króliki.
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa V: Szpice i rasy pierwotne.
Sekcja 7: Psy myśliwskie ras pierwotnych.
Nie podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Badania historyczne dotyczące ras psów rozpowszechnionych w basenie Morza Śródziemnego prowadzą do konkluzji, że Cirneco dell’Etna pochodzi od starożytnej rasy psów myśliwskich z doliny Nilu z epoki faraonów. Psy te przybyły na Sycylię najprawdopodobniej wraz z Fenicjanami. Jednakże najnowsze badania naukowe skłaniają się ku koncepcji, według której mamy tu do czynienia z rasą psów rdzennie wywodzących się z Sycylii, a dokładniej z okolic Etny. Znalezione monety i ryciny dowodzą, że Cirneco zamieszkiwały te okolice już wiele wieków przed Naszą Erą.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies rasy pierwotnej o eleganckich i smukłych kształtach, średniego wzrostu, zgrabny, mocny i silny. Morfologicznie pies o lekko długawych liniach, lekkiej budowy; pies wpisuje się w kwadrat; o pięknej sierści.
WAŻNE PROPORCJE:
- Długość tułowia równa wysokości w kłębie (wpisany w kwadrat).
- Głębokość klatki piersiowej nieco mniejsza niż wysokość od ziemi do łokcia.
- Długość kufy nie osiąga połowy długości głowy (proporcja czaszka-kufa wynosi ok. 10 do 8, ale preferuje się psy o długości kufy zbliżonej do długości czaszki).
ZACHOWANIE / CHARAKTER:
Pies myśliwski, przystosowany do polowania w trudnym terenie, w szególności do polowania na dzikie króliki; obdarzony dużym temperamentem, jednocześnie jest to pies łagodny i czuły.
GŁOWA:
OKOLICA CZASZKI:
Czaszka: kształtu wzdłużnie owalnego, osie górne czaszki i kufy prawie równoległe. Górny profil czaszki jest tak lekko wypukły, że wygląda na prawie płaski; szerokość czaszki pomiędzy łukami jarzmowymi nie może być większa niż niż połowa długości głowy; łuki brwiowe niezbyt wystające; bruzda czołowa tylko nieznacznie zaznaczona; grzebień oraz guz potyliczny są tylko nieznacznie rozwinięte.
STOP: Dobrze zaznaczony, o nachyleniu ok. 140° stopni.
OKOLICA TWARZOWA:
Nos: O prawie prostokątnym kształcie, raczej duży, jego kolor koresponduje z kolorem sierści (raczej ciemnokasztanowaty, jasnokasztanowaty, w kolorze skóry).
Kufa: Długość kufy wynosi co najmniej 80% długości czaszki; jej głębokość i wysokość (mierzona po środku kufy) jest co najmniej równa jej właściwej długości; jej szerokość (mierzona po środku kufy) jest mniejsza niż połowa jej długości. Kufa jest szpiczasta z prostą linią górną; jej niższy boczny profil jest wyznaczony żuchwą.
Wargi: Delikatne, cienkie i dobrze przylegające do szczęk, lekko przykrywające zęby dolnej szczęki. Błona śluzowa w kącikach warg prawie niewidoczna.
Szczęki/zęby: Szczęki normalnie rozwinięte choć nie wyglądające na silne; dolna szczęka lżej rozwinięta, z cofniętym podbródkiem. Siekacze, ustawione prosto w szczękach, doskonale ułożone w linii i dopasowane. Zęby dobrze rozwinięte, uzębienie kompletne, zgryz nożycowy.
Policzki: Płaskie.
Oczy: Oczy wyglądające na raczej małe są koloru ochry (brunatno-żółte), niezbyt ciemne, bursztynowe lub nawet szare, nigdy brązowe czy ciemno piwne; w ułożeniu bocznym; miękkie w wyrazie; owalne w kształcie, brzegi powiek pigmentowane w kolorze odpowiadającym kolorowi nosa.
Uszy: Osadzone dość wysoko i blisko siebie, stojące i sztywne, otwarte naprzód; trójkątne w kształcie z wąskim zakończeniem, nie mogą być przycięte. Ich długość nie przekracza połowy długości głowy.
SZYJA:
Profil: Linia górna łukowata (wysklepiona).
Długość: Równa długości głowy.
Kształt: W kształcie ściętego stożka; mięśnie widoczne, zwłaszcza wzdłuż grzbietu szyi.
Skóra: cienka i napięta, dobrze przylegająca; nie tworzy podgardla.
TUŁÓW:
Linia górna: Prosta, wdzięcznie nachylona od kłębu w kierunku zadu.
Kłąb: Dość wyraźnie zaznaczony, wąski ze względu na zbieżność łopatek; łagodnie przechodzi w szyję bez widocznych załamań.
Grzbiet: Linia górna prosta, mięśnie średnio rozwinięte; długość torsu mierzy około 3 razy tyle co długość części lędźwiowej.
Lędźwia: Długość lędźwi osiąga około 1/5 wysokości w kłębie a ich szerokość jest zbliżona do ich długości; mięśnie krótkie i ledwo widoczne, ale mocne.
Zad: Linia górna raczej płaska, o nachyleniu około 45°. Długość nachylenia linii górnej oraz nachylenia zadu wynosi około 1/3 wysokości w kłębie, jego szerokość wynosi prawie połowę jego długości; mięśnie zadu nie są uwydatnione.
Klatka piersiowa: Długość klatki piersiowej jest nieco większa niż połowa wysokości w kłębie (około 57%) a jej szerokość (mierzona w najszerszym punkcie) jest nieco mniejsza niż trzecia część wysokości w kłębie; tors sięga do lub prawie sięga do poziomu łokci, ale nie schodzi poniżej ich poziomu; żebra tylko lekko wysklepione, ale nigdy płaskie; obwód klatki piersiowej, który przekracza wysokość w kłębie o około 1/8, oznacza raczej wąską klatkę piersiową.
Linia dolna: Linia dolna wyznaczona jest poprzez równomiernie wznoszącą się linię wzdłuż brzucha, bez żadnego widocznego załamania. Brzuch szczupły i wciągnięty, boki równej długości w stosunku do części nerkowej.
OGON:
Nisko osadzony, raczej gruby i o równej grubości na całej swojej długości, dość długi, opadający w dół do poziomu lub nieco poniżej poziomu stawu skokowego; noszony szablowato w stanie spoczynku; noszony powyżej linii grzbietu, zakręcony, gdy pies jest pobudzony; włos gładki.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe. Widziane z profilu tworzą pionową linię od szczytu łopatki do czubków palców. Kolejna pionowa linia biegnie od stawu łokciowego, dzieląc przedramię i nadgarstek na mniej więcej równe cześci kończące się w połowie długości śródręcza. Widziane od przodu, kończyny muszą tworzyć pionową linię biegnącą od szczytu ramienia dzielącą łopatkę, nadgarstek, śródręcze i stopę na dwie mniej więcej równe części. Długość nogi przedniej od ziemi do łokcia jest nieco większa niż połowa wysokości w kłębie.
Łopatki: Długość kości łopatki musi osiągać około 1/3 wysokości w kłębie, o nachyleniu około 55°; szczyty łopatek znajdują się blisko siebie; kąt łopatkowo-ramienny wynosi 115° do 120°.
Ramiona: Ich długość jest równa połowie długości nóg mierzonej od ziemi do łokcia; ułożone niemal doskonale równolegle lub prawie równolegle do płaszczyzny pośrodkowej tułowia, w postawie lekko ukośne, o widocznych i wyraźnie widocznych mięśniach.
Łokcie: Ułożone na poziomie lub poniżej poziomu linii mostka, równolegle do linii pośrodkowej tułowia; skątowanie stawu łokciowego wynosi około 150°.
Przedramiona: Ich długość równa jest trzeciej części wysokości w kłębie; proste i równoległe; bruzda łokciowo-nadgarstkowa dobrze widoczna; kości przedramienia o budowie delikatnej ale silnej.
Nadgarstek: Przedłuża prostą linię przedramienia; kość grochowata uwydatniona.
Śródręcze: Jego długość nie powinna być mniejsza niż 1/6 wysokości nogi przedniej, mierzonej od ziemi do łokcia; szersze niż nadgarstek, ale płaskie i suche, śródręcze lekko nachylone ku przodowi; kości śródręcza płaskie i drobne.
Łapa przednia: Owalna w kształcie (zajęcza łapa) z wysklepionymi i zwartymi palcami; pazury silne i zakrzywione, brązowe lub mięsisto różowe wpadające w brąz lecz nigdy czarne; opuszki twarde, tego samego koloru co pazury.
KOŃCZYNY TYLNE: Proste i równoległe. Widziane z profilu tworzą pionową linię schodzącą od tylnej części guza kulszowego do ziemi, prawie sięgającą lub sięgającą czubków palców. Widziane z tyłu, linię pionową schodzącą od tylnej części siedzenia do ziemi, dzielą czubek stawu skokowego, śródstopie i tylną łapę na dwie równe części. Długość tylnej łapy wynosi około 93% wysokości w kłębie.
Udo: Długie i szerokie. Jego długość wynosi jedną trzecią wysokości w kłębie; mięśnie płaskie a tylna krawędź pośladka lekko wypukła; jego szerokość (zewnętrzna powierzchnia) równa jest 3/4 jego długości; kąt miednicowo-udowy wynosi około 115°.
Staw skokowy: Powinien znajdować się na linii pionowej pomiędzy pośladkiem a ziemią; kąt piszczelowo-udowy wynosi około 120°.
Podudzie: O nieco mniejszej długości niż długość części udowej, o nachyleniu pod kątem 55°. Mięśnie okrywające są szczupłe i dobrze wyodrębnione; o lekkim kośćcu; wyraźnie widoczna rynienka podudzia wzdłuż mięśnia Achillesa.
Staw skokowy: Odległość od spodu łapy do czubka stawu skokowego wynosi nie więcej niż 27% wysokości w kłębie; jego zewnętrzna powierzchnia jest szeroka; kąt piszczelowo-skokowy wynosi około 135°.
Sródstopie: Jego długość równa jest jednej trzeciej długości przedniej łapy mierzonej od ziemi do łokcia; o cylindrycznym kształcie i w pozycji pionowej, a więc prostopadłe do ziemi; bez wilczych pazurów.
Łapa tylna: Lekko owalna w kształcie, poza tym o tej samej charakterystyce co łapa przednia.
CHODY: Galop, czasem przechodzący w fazy przerywanego kłusu.
SKÓRA: Cienka, dobrze przylegająca na całym ciele. Barwa może być różna w zależności od koloru sierści. Błona śluzowa i skóra na nosie w kolorze opisanym dla nosa, pozbawiona czarnych plam lub z depigmentacją.
SZATA:
WŁOS: Gładki, delikatny na głowie, uszach i łapach; średniej długości (około 3 cm) lecz gładki i przylegający do całego ciała i ogona; włos prosty i sztywny jak koński.
UMASZCZENIE:
· Płowe, o mniej lub bardziej intensywnym odcieniu lub jaśniejszym jak izabelowe, piaskowe, itp.
· Płowe z mniej lub bardziej rozległymi białymi znaczeniami (biała strzałka na głowie, białe znaki na piersiach, białe stopy, białe zakończenie ogona, biały brzuch; biały kołnierz jest mniej pozadany).
Umaszczenie białe lub białe z pomarańczowymi plamami jest tolerowane; umaszczenia płowe składające się z włosów lekko jaśniejszych i ciemniejszych jest dozwolone.
WIELKOŚĆ I CIĘŻAR:
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE:
Psy: od 46 do 50 cm. Tolerancja do 52 cm.
Suki: od 42 do 46 cm. Tolerancja do 50 cm.
WAGA:
Psy: 10 do 12 kg.
Suki: 8 do 10 kg.
WADY:
Wszelkie rozbieżności z powyższym wzorcem powinny być uważane za wady powodujące obniżenie oceny w zależności od stopnia wyrażenia.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
· Znaczna zbieżność lub rozbieżność osi czaszki i kufy.
· Grzbiet nosa wklęsły.
· Przodozgryz lub tyłozgryz.
· Depigmentacja tęczówki oka.
· Całkowicie zwisające lub nietoperzowate uszy.
· Ogon zakręcony na grzbiet.
· Czarne pazury.
· Czarne opuszki palców.
· Czarna pigmentacja, nawet nieznaczna.
· Umaszczenie brązowe lub wątrobiane.
· Czarne lub brązowe znaki.
· Obecność włosów czarnych lub brązowych.
· Sierść pręgowana.
· Czarne błony śluzowe.
· Całkowita depigmentacja.
· Wysokość o 2 cm lub więcej powyżej lub poniżej zakresu wyznaczonego przez standard.
UWAGA: Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone i całkowicie opuszczone do moszny.
*źródło: FCI